Latince ismi: Betta splendens Yaygın isimler: Yaygın isimler; Siyam kavgacı balığı, beta Anavatanı: Güney Asya, Mekong Nehri havzası Beslenme: Karnivor Davranış: Yarı agresif, kendi türüne karşı çok agresif Büyüklük: 6,5 cm (İstisnai büyüklükte bireyler mevcuttur.) Yaşam süresi: 2-3 sene Üreme : Yumurta saçıcı, köpük yuva yaparak yumurtaları yerleştirir. Cinsiyet ayrımı: Dişiler daha soluk renkli ve kısa yüzgeçli olur. Gerekli hacim: 4 litre Sıcaklık: 24-28ºC Sertlik: 5-19 dgH PH: 6-8 Zorluk: Kolay, yeni başlayanlar için uygun. Betanın vücut yapısı, açık su boyunca zahmetsizce yüzmesine izin verecek bir şekle sahiptir. Vücut yüzeyinin büyük kısmı, küçük ve ince pullarla kaplıdır. Bu pullar deriye bağlıdır ve balığın kuyruk kısmından başla*****, çatı kiremitleri gibi üst üste dizilmişlerdir. Balığı yaralanmalardan korurlar ve suda kayar gibi yüzmesine imkan verirler. Pullar saydamdır ve balığın deri rengini gösterirler. Balığın gerçek rengi, deri üzerindeki pigment hücrelerinden (Chromotophores) gelir. Pulların üzerini, vücudu kaygan ve düzgün bir hale getiren bir mukoza tabakası kaplar. Bu tabaka aynı zamanda bir çok dış parazit ve hastalığa karşı da koruma sağlar. Betalar, işleyişi kara hayvanlarındaki akciğere benzeyen, labirent adlı bir organa sahiptir. Bu organ sayesinde havadaki serbest oksijeni kullanabilirler. Bu yüzden beslenmeleri için büyük akvaryumlara ihtiyaç duyulmaz. Küçük kavanoz ve fanuslarda hatta bardaklarda bile yaşamlarını sürdürebilirler. Ancak çok küçük hacimli, rahatsız kaplardaki durumları, sadece 'yaşamaya devam etmek' olarak tanımlanabilir. Sağlıklı ve rahat biçimde yaşamaları ve doğal davranışlarını sergilemeleri için, en az 4 litrelik bir akvaryum veya benzer kaplarda beslenmeleri gerekir (Yetişkin bir erkek beta için önerilen minimum su hacmidir.) Betalar, güçlü ve dayanıklı balıklardır. Oldukça geniş bir yelpazedeki su koşullarına rahatlıkla uyum gösterebilirler. Hatta bulanık, kirli sularda bile rahatça yaşarlar. Hastalıklara karşı diğer birçok tropikal türden çok daha dirençlidirler. Düşük veya yüksek sıcaklıklarda uzun süre hayatta kalabilirler. Betta splendens'in ortalama yaşam süresi 2-3 yıldır. Ancak geniş tanklarda tek olarak beslenen erkek bireylerin 5 yılı aşkın sürece yaşayabildiği belirlenmiştir. İyi beslenen balıklar, yaklaşık 4 ayın sonunda yetişkin görünüme kavuşurlar ve 6-8 ayda üreme olgunluğuna erişirler. Yetişkin erkek betalar 7-7,5 santimlik bir boya ulaşırlar. Bu uzunluğun hemen hemen yarısı kuyruk uzunluğudur. Dişiler ise biraz daha ufak olurlar ve kuyruk ve yüzgeçleri erkeklerinki gibi uzamaz. Son dönemde daha büyük boyutlarda betalar da üretilmeye başlanmıştır. Betta splendens, dövüşçü ve aşırı saldırgan bir tür olarak tanınmasına karşın, kendi türü dışında genelde barışçıldır. Bazen kendine yakın boyutlardaki balıklara karşı agresif tavırlar sergilese de, zarar verme amaçlı saldırılara çok az rastlanır. Zaman zaman da, kendileri gibi geniş kuyruklu ve ağır yüzen balıkları (erkek lepistes gibi..) rahatsız edebilirler. Betanın karma akvaryumlarda bulundurulmasının tavsiye edilmeme nedeni, kendi agresifliğinden çok diğer balıklar için kolay ve çekici bir hedef teşkil etmesidir. Özellikle taç kuyruk gibi bazı varyeteler, diğer balıklar için dikkat çekici olan ve bu yüzden kolayca hırpalanabilecek kuyruk ve yüzgeçlere sahiptir. Betta splendens, kendi türündeki balıklara karşı çok agresif bir davranış biçimi gösterir. Özellikle erkekler aşırı derecede bölgeci ve rekabetçi balıklardır. Doğada her erkek kendine ait bir bölge belirler ve bu bölgeye giren dişiler üzerinde hak iddia eder. Bölgesine giren diğer erkeklerle şiddetli mücadelelere girişir. Genelde iki erkek karşılıklı gövde gösterileri yapar ve bir süre sonra biri yenilgiyi kabul ederek bölgeyi terk eder. Sadece, boy ve güç olarak denk erkeklerin kavgaları sırasında yaralanmalara rastlanır. Eğer iki taraf da geri çekilmezse birbirlerinin etrafında dönerek saldırmaya başlarlar. Güçlü çeneler ve keskin dişler, rakibe ciddi fiziksel zarar verebilir. Doğal ortamda yaşanan kavgalar n***ren ölümle sonuçlanır. Çünkü mücadele uzun sürse bile, sonunda rakiplerden biri diğerinin üstünlüğünü kabul eder. Akvaryumlarda ise, dar hacimli alanlar oldukları için çok daha sert mücadeleler görülebilir. Bir taraf yenilgiyi kabullense bile kaçacak yeri fazla olmadığı için sürekli saldırıya maruz kalabilir. Yine de çoğu zaman sonuç yırtık yüzgeçler ve ufak çaplı yaralanmalardan öte değildir. Ancak hırpalanan balık sürekli stres altında olacağından, normal yaşamsal faaliyetlerini sürdüremez ve büyük ihtimalle ölür. Bu yüzden olağanüstü geniş hacimli ve bolca saklanma alanına sahip akvaryumlar dışında, iki erkek beta kesinlikle aynı yere koyulmamalıdır. Dişiler genel olarak bu kadar agresif değildir ve birçok dişi bir arada tutulabilir. Yine de zaman zaman istisnai bireyler ortaya çıkar ve diğer dişilere ve hatta erkeklere saldırabilir. Üreme zamanı dışında dişi ve erkek betaların da aynı ortamda bulunmaları önerilmez. Çünkü erkek beta dişinin hazır olup olmadığına aldırmaksızın çiftleşmek isteyecektir. Bu durumda daha küçük yapılı ve güçsüz olan dişi erkek tarafından hırpalanabilir, hatta öldürülebilir. Uzakdoğu'da, özel olarak yetiştirilmiş, sert betalar arasında halen yapılan dövüşlerde bile ölüm oranı çok düşüktür. Ölümlerin çok azı dövüş sırasında gerçekleşir. Daha çok, dövüş sırasında yaralanmış balıkların sahipleri tarafından ihmal edilmesi sebebiyle balık kaybedilir. Günümüzde, beta dövüşleri için yetiştirilen balıkların çok azı safkan Betta splendens türleridir. Bunlar da genelde kısa kuyruk betalardır. Zamanla, farklı betta türlerinin ya da hibrit bazı balıkların, Betta splendens'e oranla daha güçlü ve saldırgan olabildiği ortaya çıkmıştır. Örneğin yeni elde edilen ve şu aralar gözde olan bir dövüşçü ırk, B. splendens ve B. smaragdina arasındaki çaprazlamalarla üretilmekte ve sadece % 12,5 oranında splendens kanı taşımaktadır. Tahmin edilenin aksine, iyi dövüşçü betalar yetiştirmenin püf noktası erkek bireylerin değil, dişi bireylerin seçiminde saklıdır. Üretimde; n***r olarak rastlanan saldırgan dişilerin kullanılması, çok daha güçlü ve agresif yavruların elde edilmesini sağlar. Ancak bu şekilde üretim oldukça risklidir. Saldırgan dişinin kendisine kur yapan erkeği öldürme ihtimali yüksektir.
